Wszystkie rodzaje ślepoty barw

Większość z nas ma zdolność postrzegania miliona różnych kolorów. Wynika to z obecności trzech typów czopków. Czopki to fotoreceptory znajdujące się w siatkówce naszych oczu, które przekształcają i wysyłają kolorowe wiadomości do naszego mózgu. Ale są ludzie, którzy mają wadliwe czopki lub tylko dwa rodzaje czopków, co może znacznie pogorszyć postrzeganie kolorów. Ten stan jest znany jako ślepota barwⁱ i jest dość powszechny – występuje u około 8% mężczyzn i 0,5% kobiet na całym świecieⁱⁱ. Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy z tego, że istnieją różne rodzaje ślepoty barw.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o różnych wariantach ślepoty barw:

Ślepota barw czerwono-zielona

Normalne widzenie kolorów jest znane jako trichromatyzm, ponieważ prawidłowo wykorzystuje wszystkie trzy typy czopków, co pozwala nam widzieć tak wiele wspaniałych kolorów. Gdy usuniemy jeden czopek – przejdziemy z tego, co naukowcy nazywają trichromatyzmem do dichromatyzmu - a liczba możliwych kombinacji spadnie do 10 000. Większość osób z daltonizmem to mężczyźni, ponieważ geny odpowiedzialne za widzenie kolorów znajdują się w chromosomie X, a ten mężczyźni mają tylko w jednej kopii. Najbardziej powszechna forma ślepoty barw jest znana jako ślepota barw czerwono-zielona i stanowi grupę kilku zaburzeń o podobnym wpływie na widzenie. Zmniejszona wrażliwość na światło czerwone z powodu braku lub uszkodzenia czopków typu L (lub czopków długofalowych) jest znana odpowiednio jako protanopia lub protanomalia a zmniejszona wrażliwość na światło zielone z powodu brakujących lub wadliwych czopków typu M (lub czopków średniofalowych) jest znana odpowiednio jako deuteranopia lub deuteranomalia. Te typy zaburzeń powodują trudności w rozróżnianiu czerwieni, zieleni i odcieni koloru pomarańczowego oraz sprawiają, że błękity i żółcie się wyróżniają.

Niebiesko-żółta ślepota barw

Brak lub osłabione czopki typu S (lub czopki krótkofalowe) są schorzeniem zwanym odpowiednio tritanopią lub tritanomalią. Oba są niezwykle rzadkie, dotykają 1 na 30-50 000 osóbⁱⁱⁱ, i upośledzają zdolność odróżniania niektórych błękitów od zieleni i niektórych żółci od fioletów.

Całkowita ślepota barw

Istnieją też osoby, które w ogóle nie widzą żadnego koloru – dla nich świat jest czarno-białym filmem. Schorzenie to jest znane jako monochromacja lub achromatopsja i jest spowodowane niedziałającymi lub brakiem czopków siatkówki. Achromatopsja jest niezwykle rzadka i występuje u około 1 na 33 000 osób^iv.

Ślepota barw jest w większości przypadków dziedziczna, chociaż nabyte wady widzenia kolorów^v mogą być spowodowane niektórymi przewlekłymi chorobami, wypadkami, chemikaliami lub lekami. Obecnie nie ma lekarstwa na ślepotę barw. Jeśli uważasz, że możesz mieć problemy z widzeniem kolorów, skonsultuj się ze specjalistą. Specjalista wykona badanie z użyciem tablic Ishihary^vi, tych z kolorowymi kropkami, lub w razie potrzeby zastosuje bardziej wyrafinowane testy, aby dowiedzieć się, czy rzeczywiście cierpisz na ślepotę barw. Jeśli jesteś kobietą i myślisz, że widzisz kolory inaczej, możesz być jednym z rzadkich przypadków kobiet z czwartym rodzajem czopków znanych jako  tetrachromacja^vii. W takim przypadku możesz widzieć 100 razy więcej kolorów niż reszta z nas!